#Illustratorlife; HONGERIGE WOLF

Een tijd geleden werden we gevraagd of we met onze Stalinski Selfie Service wilden komen tekenen op Festival Hongerige Wolf. Naast congressen doen we namelijk ook wel eens festivals (zoals vorig jaar Noorderzon) Wij opzoeken wat Hongerige Wolf was. Ha! Een hip festival op het platteland van Groningen, dat moet mooi zijn. Dus we zeiden ‘ja’. Een week geleden was het zover.

Eva richt de kraam in. We waren vooral erg trots op onze potloden op stokjes. 

We vroegen of onze vader ons wilde brengen (want het platteland van groningen, zo ontdekten we, is niet echt heel handig bereikbaar met het OV), we vroegen nìet of hij de hele dag wilde blijven plakken om onze kraam te bemannen. Maar hij bleef plakken, en het werd een waar familie-uitje.

Hongerige Wolf is een klein dorpje (dat ècht zo heet) dat elk jaar wordt omgetoverd tot festivalterrein. De sfeer is ontspannen en bijzonder, door de bonte mix van festivalbezoekers en bewoners. Veel bewoners doen actief mee en richten een snackbar/bioscoop/theetuin in in hun huis of tuin. Op zaterdag was het slecht weer en werd het festival naar een grote schuur verplaatst. Dat ging heel gemoedelijk en soepeltjes. tractors reden af en aan om mensen naar de schuur te brengen. Ik werd best wel blij van het lege, uitgestrekte landschap. Zag mezelf er wel doorheen rennen in een wapperende zomerjurk enzo (dream on). 

Blije klanten (op verzoek afgebeeld mèt katten)

Wat je op het filmpje totaal niet ziet is wat we eigenlijk gedaan hebben; dubbelportretten tekenen. En we verkochten spullen op een klein kunstmarkje. Daar stond ook Anneke. Ik volg Anneke’s werk al jaren (en Anneke is trouwe eerste-uurs-fan van de ZUSTER) maar we hadden elkaar nog nooit in het echt gezien, en nu dan eindelijk! En dat allemaal in Hongerige Wolf. Het was een dol weekend
FILMPJE!

We tekenden ook een verslag van het festival, dat staat hier en hier

zo kan het #Illustratorlife zijn

tot de volgende! Liefs,

Anne

Eindexamens op Minerva | HYPER

Inmiddels alweer 2 jaar geleden dat ik zelf afstudeerde aan Academie Minerva te Groningen. Dit jaar is mijn zusje afgestudeerd (en ze won de academie prijs, maar dit geheel terzijde). Er was dit jaar voor het eerst een randprogrammering, met lezingen en debatten en andere dingen. Ik voelde me hopeloos bejaard en te-lang-afgestudeerd als ik naar één van deze dingen toe ging, maar ach, waarom niet? Het was interessant om te zien. Gisteravond was er een debat over 'generatie Hyper'. Ik vrees bij debatten immer het moment dat het publiek om input wordt gevraagd. Dan kijk ik altijd hèèl erg ergens anders naar. Ik kan niet on the spot iets intelligents zeggen over een thema waar ik niet alles vanaf weet. Achteraf wel, trouwens, 5 minuten na afloop had ik vele punten waar ik het niet mee eens was en vele op- en aanmerkingen. Beetje te laat, Stalinski.
Afijn, wat ook goed werkt om niet bij de discussie betrokken te worden; je focussen op iets anders, zoals tekenen. Ik schreef/tekende mee. Dat is so wie so een beetje mijn ding, eigenlijk. Anderen praten, ik schrijf stiekem hun opmerkingen op. Zie hieronder wèèr een getekend verslag, dit keer van een debat over 'Generatie Hyper' en alles wat daarbij komt kijken.

Daily Stalinski verslag | hip food festival

Ik heb de smaak te pakken met getekende verslagen. Dit weekend ging ik naar een food festival in Groningen en voelde me heel hip. Alhoewel ik vooral in een hoekje zat te tekenen, dat geef ik eerlijk toe. Lees hieronder wat er nog meer gebeurde...

Berlin Dagboek deel 2

Berlijn Dagboek deel 1

Ik was op vakantie in Berlijn, en ik had me voorgenomen eventjes niet aan tekenen/Illustratie/strips te denken. Dat lukte voor geen meter, want alleen de busreis al gaf aanleiding tot verstripping (en het duurde 8 uur...ik was blij met wat afleiding). Na een paar dagen liet ik mijn voornemen om de volledige twee weken te verstrippen alweer los, maar ik maakte nog wel wat losse tekeningen. Kijk/lees en zorg dat je tijdig een nieuwe ID kaart aanvraagt!

Het wondere leven van een afgestudeerde Illustrator; portretten tekenen op NOG congres

Het wondere leven van een afgestudeerde Illustrator. Als Illustrator zit je (Of laat ik voor mezelf spreken; ik) meestal in een studio/atelier te werken aan illustraties, strips, vrij werk, whatever. Afgeschermd van de wereld (alhoewel..laptop/telefoon altijd onder handbereik, dat dan weer wel). Ik vind dat best prettig, zolang het maar wordt afgewisseld met activiteiten die iets socialer en dynamischer zijn. Twee weken geleden rolden ik en mijn Stalinski zus in zo’n wonderlijke buitenactiviteit. Heel erg Illustrator-waardig, maar toch net even anders.

We hebben portretten getekend op het NOG-congres, in de Martini Plaza in groningen. Fijn, een thuiswedstrijd. Ik teken vaker op congressen, maar dan meestal cartoons (iemand geeft een serieuze lezing en ik zit als cartoonist achterin de zaal en maak grappen over de lezing, op papier). Maar dit was net even anders.

Een tijdje geleden werden we benaderd door Eye Care Foundation, of we bij hun stand portretten zouden kunnen tekenen van bezoekers van het congres (voornamelijk oogartsen, OK assistenten, en andere mensen die iets met oogheelkunde te maken hebben).

We tekenen vaker portretten, maar dan meestal op markten of bij allerhande culturele gelegenheden. Hier zouden wij als creatief eilandje zijn op een serieus congres. En wat bleek? het paste prima bij elkaar!

Uiteindelijk zaten we namens Eye Care Foundation in de stand van OPHTEC. Zelf hou ik er erg van om af en toe een beetje in werelden mee te gluren die me vreemd zijn. Dus dit was een goede dag! We lieten ons uitleggen wat voor lenzen Ophtec nou precies ontwikkelde, we liepen rond (tussen het tekenen door) en bekeken de medische machines en vernuftige operatiespulletjes bij andere stands. Overal draaiden filmpjes van oogoperaties, daar waren we niet op voorbereid. Geen oogarts die daar raar van op keek, maar wij schrokken toch wel een beetje van bloederige irissen en ogen waar in gesneden werd. Ach, alles went.

Dan het tekenen zelf! Ik en mijn zus portretteerden de bezoekers, in ruil voor een donatie aan ECF. “Zie jezelf door andermans ogen” zoiets was de slogan waarmee we onze attractie aanprezen. Iets met ogen, zien, kijken, oogartsen…je snapt het. Het was een erg leuk om op een ludieke manier aandacht te trekken naar de stands van Ophtec en ECF. Wat ons betreft een leuke bijzondere samenwerking!

Dan nu het reclameblok;