Hallo Blogspot. Long time No see. Ik ben zo’n binge-blogger. Het gaat een tijdje goed, en dan laat ik het allemaal weer uit mijn handen vallen. Ongeveer net als met gezond eten. Of met hardlopen. Of met vroeg opstaan. Zo is het leven, denk ik, kan ik ook niks aan doen.
Om het gat tussen nu en mijn laatste enigszins inhoudelijke blogpost te dichten, leek het me leuk om te vertellen waar ik dan zo druk mee was. ZO druk? Nou, niet ZO druk dat ik niks op de blog kon zetten, dat is ook een beetje het resultaat van luiheid…
(Dit is mijn vensterbank in mijn werkhok. Ik sta elke ochtend heel gevaarlijk op een wankel trapje om het raam open te kunnen doen(en om foto's te maken van mijn voeten))
Het is raar om je eigen werk te zien. Ik zie altijd alleen maar de minuscule detailtjes die niet goed zijn. Ik vind het slordig en onvolwassen in vergelijking met de andere werken die er hangen. Maar dat zal wel zijn omdat ik me er dagen lang op blind het gestaard tijdens het maken. (Of misschien is het echt slordig en onvolwassen. Dat zou beroerd zijn…).
Vervolgens werkte ik aan een supermarkt-verhaal dat gepubliceerd werd op hard//hoofd. Super tof, want ik vind hard//hoofd een leuke blog/site en ik ben altijd een beetje jaloers op de mensen wiens illustraties er op staan. Maar nu ik dus ook, HA! met een supermarktverhaal nog wel. Lees ‚em hier!
Wat was er toen? Oh ja, toen werden Eva en ik geïnterviewd door de plaatselijke krant. Leuk! We stonden op de site en in de papieren krant. Lees het hier. Oh, en dit is een foto van ons twee (voor een muur die ik vlak voordat de interviewer kwam, nog snel even vol had gehangen met schetsen en tekeningen en illustraties…(huichelaar))
Ook maakte ik illustraties voor bij dit boek, 'Ik Date maar wat' van Suzanne Buis. Of eigenlijk voor bij de presentatie van dit boek, want het boek is al af. Het is een grappig verhaal over single zijn en de oordelen en vragen die dat oproept. Ik kon me er enorm in vinden en samen met de schrijfster kwamen we tot het idee om quotes te combineren met impertinente vragenstellers.
Afgelopen zaterdag stonden ik en mijn zusje op de markt van het GR-ID. Het GR-ID was vroeger het Grafisch Museum, een oude school waar oude drukmachines staan en waar je als middelbare scholier vroeg of laat een middagje een aardappel-stempel workshop moet volgen (tenminste, dat heb ik ooit gedaan, toen ik 14 was). Maar nu heet het dus het GR-ID en het raakt langzaam zijn ietwat stoffige imago kwijt. De markt, ‚Groningen. Affordable. Art. Festival’ was heel gezellig. We verkochten prints, en ik verkocht een dr.phil kaartenset. Wie kan er zonder een goede dr.Phil quote aan zijn muur?
Ook tekenden we portretten op verzoek.
Deze meneer was er erg blij mee (alhoewel, het moet gezegd, dit was aan het eind van de dag toen iedereen zijn consumptiebonnen al had omgezet in alcohol. Misschien dat dat meespeelde in zijn blijdschap).
Dat was het, dat heb ik de afgelopen 3 weken gedaan. En nu snel weer door met nieuwe dingen.
