Berlin Dagboek deel 2

Berlijn Dagboek deel 1

Ik was op vakantie in Berlijn, en ik had me voorgenomen eventjes niet aan tekenen/Illustratie/strips te denken. Dat lukte voor geen meter, want alleen de busreis al gaf aanleiding tot verstripping (en het duurde 8 uur...ik was blij met wat afleiding). Na een paar dagen liet ik mijn voornemen om de volledige twee weken te verstrippen alweer los, maar ik maakte nog wel wat losse tekeningen. Kijk/lees en zorg dat je tijdig een nieuwe ID kaart aanvraagt!

Het wondere leven van een afgestudeerde Illustrator; portretten tekenen op NOG congres

Het wondere leven van een afgestudeerde Illustrator. Als Illustrator zit je (Of laat ik voor mezelf spreken; ik) meestal in een studio/atelier te werken aan illustraties, strips, vrij werk, whatever. Afgeschermd van de wereld (alhoewel..laptop/telefoon altijd onder handbereik, dat dan weer wel). Ik vind dat best prettig, zolang het maar wordt afgewisseld met activiteiten die iets socialer en dynamischer zijn. Twee weken geleden rolden ik en mijn Stalinski zus in zo’n wonderlijke buitenactiviteit. Heel erg Illustrator-waardig, maar toch net even anders.

We hebben portretten getekend op het NOG-congres, in de Martini Plaza in groningen. Fijn, een thuiswedstrijd. Ik teken vaker op congressen, maar dan meestal cartoons (iemand geeft een serieuze lezing en ik zit als cartoonist achterin de zaal en maak grappen over de lezing, op papier). Maar dit was net even anders.

Een tijdje geleden werden we benaderd door Eye Care Foundation, of we bij hun stand portretten zouden kunnen tekenen van bezoekers van het congres (voornamelijk oogartsen, OK assistenten, en andere mensen die iets met oogheelkunde te maken hebben).

We tekenen vaker portretten, maar dan meestal op markten of bij allerhande culturele gelegenheden. Hier zouden wij als creatief eilandje zijn op een serieus congres. En wat bleek? het paste prima bij elkaar!

Uiteindelijk zaten we namens Eye Care Foundation in de stand van OPHTEC. Zelf hou ik er erg van om af en toe een beetje in werelden mee te gluren die me vreemd zijn. Dus dit was een goede dag! We lieten ons uitleggen wat voor lenzen Ophtec nou precies ontwikkelde, we liepen rond (tussen het tekenen door) en bekeken de medische machines en vernuftige operatiespulletjes bij andere stands. Overal draaiden filmpjes van oogoperaties, daar waren we niet op voorbereid. Geen oogarts die daar raar van op keek, maar wij schrokken toch wel een beetje van bloederige irissen en ogen waar in gesneden werd. Ach, alles went.

Dan het tekenen zelf! Ik en mijn zus portretteerden de bezoekers, in ruil voor een donatie aan ECF. “Zie jezelf door andermans ogen” zoiets was de slogan waarmee we onze attractie aanprezen. Iets met ogen, zien, kijken, oogartsen…je snapt het. Het was een erg leuk om op een ludieke manier aandacht te trekken naar de stands van Ophtec en ECF. Wat ons betreft een leuke bijzondere samenwerking!

Dan nu het reclameblok; 

AFTELLEN MET BOEKEN 2; WOESTIJN

"DAVID GRAAFT EEN GAT IN DE WOESTIJN"

Vaak weet ik achteraf niet meer waar een idee voor een verhaal vandaan komt. In het geval van deze strip, was het een krabbel op een papiertje dat naast mijn bed lag. ‘man graaft en vrouwen willen met hem praten’ stond er op. 

Ik wilde een verhaal maken dat wat minder om een plot of een grap draaide, en waar ik minder invulde voor de lezer. Dus daar is deze strip uit voortgekomen. Misschien maak ik ooit een vervolg, of sub-verhalen over de verschillende personages. Als ik daar weer eens tijd voor heb, that is.

Dit boekje verkoop ik komende zaterdag in Utrecht op de kunststripbeurs. Mocht je daar niet zijn maar wel een boekje willen bestellen, mail dan naar annestalinski@gmail.com

Dit boek kost 7,50

AFTELLEN met BOEKEN 1; ZUSTER

Op de kunst-stripbeurs in Utrecht, aanstaande Zaterdag 21 maart, presenteren mijn zusje en ik de nieuwste editie van ons zine “ZUSTER”

Altijd -echt altijd- als het tijd wordt voor een nieuwe Zuster, ploffen we samen in Eva’s kamer neer en verzuchten ‘waarom doen we dit eigenlijk!? wie leest dat suffe blaadje nou? Het is altijd meer werk dan je denkt en het is niet alsof we er super veel geld mee verdienen’. En uiteindelijk besluiten we toch maar gewoon aan het werk te gaan. Want dit is het zesde nummer, het zou zonde zijn om te stoppen, toch?

(opbouwen tijdens een ZUSTER expo in het GR-ID, januari 2015)

Wat willen we nou eigenlijk met ZUSTER? Moet het een stripblaadje zijn, of meer een tijdschrift? We zijn er nog niet uit, bekijken het een beetje van nummer tot nummer. Wat we vooral belangrijk vinden is dat het leuk is om te lezen, dat het feit dat het door twee zusjes gemaakt wordt op enige manier terugkomt, en dat het voor onszelf leuk is om te maken. Best helder, eigenlijk.

(Schetsen van Eva)

Dit keer gaat ZUSTER over Herinneringen.

Herinneringen zijn gekke dingen. Hoe vaker je ze ophaalt, hoe minder betrouwbaar ze worden. Herinneringen zijn ook persoonlijk, de ene persoon zal zich andere details herinneren dan de ander. Met name bij jeugdherinneringen is het vaak onmogelijk om een objectieve versie van een gebeurtenis te reconstrueren. Zeker niet als je twee zussen met elk een wilde fantasie en hun eigen neuroses, tegenover elkaar zet. Hoe dat uitpakt, lees je in de volgende ZUSTER

ZUSTER is te koop op de kunst strip beurs komende zaterdag, maar ook te bestellen via zusterzine@gmail.com 

een Zuster kost 10 euro ex verzendkosten. 

Hoe is het nou ècht?

Laatst maakte ik drie verhalen voor de Hanze Hogeschool, over hoe het nou ècht is om aan een kunstacademie te studeren. Zie hier de uiteindelijke illustraties.

Dat wat ze je niet vertellen // Projectweek

Onlangs was ik gastdocent op mijn eigen oude kunstacademie. Super leuk natuurlijk, en een feest der herkenning. Samen met 5 andere alumni verzorgden we de projectweek. De week draaide om het tweede talent. Dus niet het maken van mooie dingen (eerste talent) maar dit de wereld in helpen (mailen, regelen, over je werk praten, presenteren). Al die dingen waar de gemiddelde illustrator spontaan een paniekaanval van krijgt, eigenlijk. Een week lang werd er gewerkt aan opdrachten, en tussendoor waren er lezingen en praatjes. Ik hield ook een praatje, getiteld;

en dat kun je nu hier na lezen. Ik hou er erg van om anderen advies te geven, terwijl ik zelf sommige hieronder genoemde tips allesbehalve trouw opvolg. Het was een praatje bedoeld voor derdejaars studenten die nog stage moeten lopen en vaak nog geen helder beeld hebben van wat er na de academie gaat gebeuren (ha! Alsof ik daar na 2 jaar afgestudeerd zijn wèl een helder beeld van heb…). Maar eigenlijk vertel ik dit soort dingen ook vaak tegen mezelf…

Als je nog op de academie zit, zit je in een afgeschermde wereld waarbinnen je je plek hebt. Dat is belangrijk want op die manier kun je je 4 jaar lang ontwikkelen. Als je afstudeert valt dat opeens weg, en dat is best even wennen in het begin. Mensen hebben het vaak over een zwart gat waar je in valt. Zo voelt dat inderdaad, wees daar op voorbereid, want het gaat weer over. 

Elk jaar heeft een paar mensen die een vliegende start maken. Door social media krijg je goed mee hoe goed je leeftijdsgenoten het doen en hoe succesvol ze zijn. Ikzelf word daar altijd heel erg nerveus en jaloers van, terwijl ik wèèt dat zinloos is en vooral verspilde energie. Geen idee of meer mensen dat hebben, maar het is in het algemeen aan te raden jezelf niet te veel met anderen te vergelijken. We zien heel veel van elkaar, maar dat beeld is vaak heel erg gemanipuleerd. Bovendien is ‚succes’ uiteindelijk ook maar relatief. 

Als je dit echt wilt, kun je maar beter direct beginnen. Ga niet eerst een jaartje wat anders doen met altijd het idee in je achterhoofd ooit je illustratie of ontwerp carrière op poten te zetten. Hoe langer je stil staat, hoe moeizamer je weer op gang zult komen. Zelfs als je nog geen idee hebt welke kant je precies op wilt en of je er wel echt je werk van wilt maken, is het aan te raden wel bezig te blijven. 

(lekker dramatisch) als je besluit je eigen bedrijf of praktijk op te zetten (waar het in de creatieve industrie meestal op neer zal komen) en als ontwerper soms ook, zul je offers moeten brengen. Qua tijd en qua geld, misschien ook qua nevenactiviteiten. Maar ook binnen je werk. Er zitten maar 24 uur in een dag en je kunt niet 20 projecten tegelijk doen (of; kan wel, maar dan moet je heeeel goed kunnen plannen). Als je je bewust bent dat je tijd inlevert, maar ondertussen wel aan een boek werkt of aan je portfolio, voelt het minder als een offer en meer als een investering.

Een open deur, maar wèl waar. Op de academie is er eens in de zoveel tijd een docent of gastdocent die je een film of tentoonstelling of boek of een lijst met namen van ontwerpers opdringt. Als je afgestudeerd bent is dat opeens een stuk minder. Voordeel is dat je dan lekker zelf bepaalt wat je wel en niet gaat zien/lezen/horen. Nadeel is dat je misschien vaker kiest voor dingen die je al kent, of die lijken op wat je al kent. Je zult minder snel verrast worden als je alleen maar kijkt naar dingen die precies in jou straatje passen…Het is aan te raden om altijd actief opzoek te blijven naar inspiratie (nòg zo’n fijne open deur).

De mensen van de belasting/Kvk/BNO praten geen onzin. En het is altijd prettig om al een heeeel klein beetje van iets af te weten voordat je er echt mee in aanraking komt. 

Mailen/facturen maken/offertes/mensen uitleggen dat ze je moeten betalen/nadenken over wat je met je leven moet. Als je nog studeert is het heel vanzelfsprekend dat je veel tijd besteed aan werk maken, op den duur moet je daar bewuster tijd voor gaan maken. 

En als je afgestudeerd bent, ben je opeens ook je eigen manager/agent/kantinebeheerder/baas/boekhouder. 

zoek naar een balans tussen jezelf als product zien en dat op een zo slim mogelijke manier naar buiten brengen, en de buitenwereld vergeten en je blijven ontwikkelen (en vooral niet bang zijn om werk te maken dat niet hip of niet mooi is). 

Het eerste jaar na je afstuderen kun je nog een beetje soepel zijn, maar vroeg of laat moet je ophouden met voor niks te werken (dit vertel ik mezelf vrij vaak, want ik ben heel slecht in nee zeggen op toffe, maar onbetaalde, projecten) Het is slechte reclame voor jezelf, en het is slecht voor het werkveld. Eigen projecten zijn betere reclame dan andermans werk voor niks doen.

Dat las ik laatst ergens. Iemand zei dat, als je in deze industrie werkt of je eigen bedrijf hebt, het uiteindelijk om fun en profit gaat. Dus zorg dat je werk op een of andere manier iets oplevert, en zorg vooral dat je er veel plezier in hebt. Ik dacht zelf dat het uit was met de pret op het moment dat mijn stufi op was en ik mijn diploma ondertekende. Maar dat hoeft niet zo te zijn! Eigenlijk wordt het dan pas echt leuk…