Op instagram gebruik ik vaak de tag #Illustratorlife, als ik iets post wat volgens mij typisch is voor het leven van een illustrator. Maar hoe typisch is dat leven eigenlijk? Mijn dagen lijken niet echt op elkaar. Dus toen leek het me leuk eens een week uit het #Illustratolife van mij te laten zien. Bij deze.
Zondag 1 mei 2016
Op zondag stond ik met mijn werk op ‘Dingen 050’. Een soort antiekmarkt; een bonte combi van oude boeken, antiek, een beetje design, en vintage kleren (ik heb me goed ingehouden en bijna niks gekocht).
Bij één van de kraampjes zag ik deze super leuke wandplaat. Er staat 'Het werk van de expresafdeling van een postkantoor' onder. Eigenlijk had ik hem willen kopen, maar niet aan toe gekomen.
Met een aantal tekenaars zaten we aan een tafeltje de tijd te doden door wat te tekenen. Met pen, met inkt. Toen waaide mijn potje inkt om. Toen was het tekenen voorbij. (onderstaande plaatjes van voordat de inkt omwaaide)
De “Illustratie57”-crew (‘Illustratie57’ is een een jaarlijke expositie van mijn oude kunstacademie) van dit jaar was er ook, en ze hadden een soort tekenbooth waar je in kon zitten, jezelf in de lachspiegel zag en dan je gezicht moest omschrijven, wat dan weer door een tekenaar werd getekend. Ik nam plaats samen met Anton, en het resultaat was sprekend.
Maandag 2 mei 2016
Sinds gisteren is het opeens warm in Nederland en dat betekent dat iedereen gek wordt. Mensen trekken broeken aan die hun enkels onbedekt laten, ze gaan ijsjes eten zittend op straat, en ze nemen spontaan vrij van hun werk. Dat deed ik ook een beetje. ’s ochtends maakte ik een hele degelijke planning…(deze planning is trouwens van een andere week, leuk om de hele week ingevuld te zien ipv alleen de maandag)
..Daarna ging ik met mijn zus Eva naar de VVV. Niet omdat we toerist wilden spelen in eigen stad, maar om informatie in te winnen voor een nieuw project. Daarna vroeg mijn zusje ‘goh, het is zulk mooi weer, heb je geen zin om samen met de hond te gaan wandelen?’. Dus dat deden we. Ach, af en toe wandelen is ook goed voor de inspiratie, heb ik wel eens gelezen.
De rest van de middag maakte ik lijstjes, mailtjes, facturen… De minder spectaculaire kant van het #illustratorlife
Dinsdag 3 mei 2016
Ik sta soms heel vroeg op (nou, nou, heel...6 uur, vind ik zelf best wel vroeg maar er zijn vast mensen die nòg vroegere vogels zijn) dat is fijn want dan ben ik ook vroeg op mijn flexwerkplek in de Puddingfabriek, een oude fabriek achter het station waar vroeger (jazeker) pudding werd gemaakt, maar nu zitten er allemaal bedrijfjes en Zzp'ers zoals ik.
Het was rustig op straat. Geen foto's van gemaakt. Want onhandig, op de fiets.
's Ochtends heb ik vooral mailtjes gestuurd. Daar moet ik me best wel bij concentreren. Plaatjes er bij, checken of alle links werken, staat er wel de juiste naam boven?
Daarna ging ik verder met opdrachten die af moesten.
In een ruimte verderop aan de gang was een man bezig te verhuizen. Hij vroeg of we spullen wilden overkopen, want hij wilde niet alles meenemen. Bureaus, snoeren, papier...
Papier zegt u? Voor 10 euro (10 euro!) mocht ik 5 pakken (op de foto staan er 4) A3 papier hebben, en 4 pakken dik A4 papier. En nog een stapel los papier. Omg omg. Best handig, zo'n flexwerkplek waar ook andere mensen zitten. (nu nog een plek om het op te bergen)
Work in progress, getekend op nieuw papier!
Eind van de middag fietste ik terug naar huis, en zag overal bloesembomen.
Even verderop zag ik dit;
En thuis las ik een stripboek
Woensdag 4 mei 2016
Woensdag begon met een mijlpaal! jaja, 800 volgers op instagram. Misschien niet eens zo veel voor sommigen, maar ik was er alsnog blij mee!
Op woensdagochtend deed ik weer mailtjes, en rondde een illustratie af en stuurde die op. Veel mailtjes deze week, I know. Zo is het meestal...
Daarna tekende ik een paar afleveringen voor mijn supermarktproject. Als ik tijd heb werk ik vooruit want dat is so wie so handig en deze week in het speciaal, want volgende week ben ik een paar dagen op vakantie. Yess!
Deze week; wachtende honden voor de supermarkt. Ik vind ze er altijd zo sneu uitzien. Niet ontspannen, heel erg eh...wachtend. "Zou hij/zij ooit nog terugkomen?".
De linker-illustratie was de eerste. Maar ik vond het er nogal random uitzien, en het leek me leuk de vormen van de honden wat meer uit te buiten. Dat ze het vlak wat mooier vullen, als een soort puzzel. Dus dat werd de rechter. Wat vinden jullie, verbetering?
De opbrengst van de dag:
Toen snelde ik naar huis, waar ik zou worden geïnterviewd door een Minerva-studente, over het leven nà de academie. Een onderwerp wat me erg bezighoudt, want oh wat is het soms lastig om dat zwarte gat te ontwijken. Het werd gefilmd en alles, vet professioneel. We hadden het over ondernemen, over of kunstopleidingen hun studenten wel goed genoeg voorbereiden op het echte leven, en over of er een succesformule voor een prettig en winstgevend creatief leven bestaat.
(Hier kijk ik subtiel op mijn spiekbriefje met intelligente antwoorden)
Donderdag was het bevrijdingsdag! Dus ik mocht van mezelf thuis werken. En het was prachtig weer, dus verhuisde ik mijn spullen naar het dakterras. Hoeveel heeft een mensch nou nodig? een pen en een papier.
En een paar stiften.
En verf.
En dan dus ook water en tissues. En een kop thee. En een laptop met een slechte amerikaanse show. En een extra schetsboek. Telkens als ik naar binnen liep om nòg iets te halen, kwam er een windvlaag en lagen mijn papieren over het dak verspreid. Maar het was wel lekker, die paar minuten in de zon.
Ik ging uiteindelijk toch maar binnen werken. Eerst aan tafel, waar ik mijn uitpuilende etui leeg haalde. Op de één of andere manier vult dat ding zich altijd ongemerkt met een veelvoud van potloden die ik niet gebruik en pennen die net niet lekker schrijven. Wederom de vraag; Hoeveel heeft een mensch nou nodig?
(Dit zat er in)
(gesorteerd per categorie)
Aan het eind van de middag schrok ik wakker (ik voelde me niet zo lekker, zul je altijd zien, is het eindelijk eens mooi weer...) nadat ik even op bed was gaan liggen. Geen bevrijdingsdag zonder bevrijdingsfestival, dus hees ik me in een feestelijke jumpsuit en sloot me aan bij Eric en Winda.
Donderdag 5 mei 2016
Donderdag was het bevrijdingsdag! Dus ik mocht van mezelf thuis werken. En het was prachtig weer, dus verhuisde ik mijn spullen naar het dakterras. Hoeveel heeft een mensch nou nodig? een pen en een papier.
En een paar stiften.
En verf.
En dan dus ook water en tissues. En een kop thee. En een laptop met een slechte amerikaanse show. En een extra schetsboek. Telkens als ik naar binnen liep om nòg iets te halen, kwam er een windvlaag en lagen mijn papieren over het dak verspreid. Maar het was wel lekker, die paar minuten in de zon.
Ik ging uiteindelijk toch maar binnen werken. Eerst aan tafel, waar ik mijn uitpuilende etui leeg haalde. Op de één of andere manier vult dat ding zich altijd ongemerkt met een veelvoud van potloden die ik niet gebruik en pennen die net niet lekker schrijven. Wederom de vraag; Hoeveel heeft een mensch nou nodig?
(Dit zat er in)
(gesorteerd per categorie)
Aan het eind van de middag schrok ik wakker (ik voelde me niet zo lekker, zul je altijd zien, is het eindelijk eens mooi weer...) nadat ik even op bed was gaan liggen. Geen bevrijdingsdag zonder bevrijdingsfestival, dus hees ik me in een feestelijke jumpsuit en sloot me aan bij Eric en Winda.
Mijn plan was om ergens in het gras te gaan zitten. En terwijl mijn vrienden selfies zouden nemen en van de muziek zouden genieten, zou ik mijn teken-skills oefenen door het bevrijdingspubliek te tekenen. Maar dat gebeurde niet, want het was heel erg druk en dat vonden we niet heel leuk. We maakten vrij snel rechtsomkeerts. Het bleef bij deze ene schets.
Vrijdag
Goedemorgen puddingfabriek, wat staat die blauwe lucht je goed! Vandaag werkte ik aan een groot project dat ik en mijn zusje doen met het CBK. We weten nog niet precies welke kant het op gaat. Dus dan maar heel veel schetsen.
Ik gebruik sinds kort de pomodoro-timer. Ik las er ergens over en dacht dat het een klok zou zijn in de
vorm van een dikke tomaat. Leek me wel wat. Maar nee. Het is gewoon een timer die 25 minuten tikt, dan 5 minuten, dan weer 25. En in die 25 minuten ga je dan heel hard aan het werk. Het werkt voor mij heel goed. 25 minuten is te overzien, en je kunt (zo blijkt) een boel gedaan krijgen.
Zaterdag & Zondag
Vaak probeer ik het weekend (of in ieder geval 1 dag) min of meer vrij te houden, maar dat lukt niet altijd. Maar dit weekend wèl! Het weer nodigde ook niet echt uit tot binnenzitten en geconcentreerd werken, moet ik zeggen. Meer tot barbecues en chillen in de natuur (en tekenen in de bus, onderweg naar de natuur)
Was het een typische week?
Voor mijn gevoel heb ik deze week veel dingen gedaan waar je niet hele leuke foto's/plaatjes van kunt maken. Mailtjes sturen enzo. Moet ook gebeuren, hoort zeker bij de #illustratorlife.
En het was onverwacht mooi weer, waardoor ik misschien ietsjes minder producties was dan anders. Verder was het weer lekker afwisselend, veel getekend en veel gezien. En dat is dan wel weer vrij typisch.
Vinden jullie (ja, de mensen die tot hier gelezen hebben) dit leuk? Zo'n kijkje achter de schermen? Laat het me weten, dan doe ik het misschien nog eens (of juist niet)
liefs, Anne
Jaaa!! Leuk om te lezen! :-D
BeantwoordenVerwijderen